Η γενιά των σημερινών Ελλήνων +- 30άρηδων δεν είναι κι από τις πιο τυχερές, όπως θα διαπιστώνεις καθημερινά μετά από μια βόλτα στο ΑΤΜ ή ένα 10λεπτο βομβαρδισμού απ' τα δελτία ειδήσεων.
Παρακολουθώντας όμως πλαγίως τα περισσότερα απ' τα παιδικά με τα οποία ταΐζουν τα σημερινά αγόρια το Nickelodeon, το Cartoon Network κι άλλα δίκτυα με παιδικό πρόγραμμα, μπορούμε τουλάχιστον να νιώθουμε υπερήφανοι για τα "αντρικά" καρτούν που μας μεγάλωσαν. Η διαφορά είναι το λιγότερο χαώδης.
Όπως αντιλαμβάνεσαι, παρότι το συγκεκριμένο άρθρο ισότιμα θα παρουσιάσει 10 από τα πιο ενδεικτικά καρτούν τόσο του τότε όσο και του τώρα, α) μεροληπτεί ξεκάθαρα υπέρ αυτών του παρελθόντος και β) κάνει απευθείας sideline τουλάχιστον άλλα 10 σπουδαία παιδικά του τότε (τα οποία θα αναφερθούν πολύ συνοπτικά) για να κρατήσει τις αριθμητικές ισορροπίες και να εξηγηθεί στο τέλος με επιχειρήματα.
Ο σεβασμός για τα κλασικά παιδικά, για παράδειγμα του Disney, είναι δεδομένος, αλλά εδώ θα αναλύσουμε τα πιο man friendly καρτούν (για την οικονομία του άρθρου θα θεωρηθούν καρτούν και οι Power Rangers) που διαπαιδαγώγησαν εμάς τους γεννημένους εκεί γύρω στις αρχές των 80s και τα αντίστοιχα που "διαπαιδαγωγούν" τα αγόρια που ήρθαν στον κόσμο σχεδόν μαζί με το νέο μιλένιουμ.
Oldschool κύριοι
Έπος των μεταβαρόνων (τα credits της ατάκας σε αναγνώστη του οποίου το όνομα δυστυχώς μου διαφεύγει). Από που να ξεκινήσει κανείς; Από τα ονόματα των ηρώων; Πάνθρο, Λάιονο, Τσιτάρα, Τίγκρα. Όλα κρύβουν έναν υπερθετικό μέσα τους. Ποιος φλατ τυπάκος/ήρωας καρτούν θα λεγόταν Πάνθρο; Κανένας. Να συνεχίσω με το ζωντανό σπαθί με την Thundercats ψυχή που μεγάλωνε στο "Θάντερ-Θάντερ-Θάντερκατς-οό"; Να τελειώσω με τον απόλυτο καρτούν κακό Μάμρα που έβλεπα εγώ κι ο διπλανός μου στους εφιάλτες μας ακόμη και στην Α' Γυμνασίου; Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ζω, Τσιτάρα υπάρχω.
Οι Autobots του Optimus Prime τις ώρες και τις μέρες που δεν ήταν στην τηλεόρασή ήταν στο τραπέζι, στο πάτωμα, στο κρεβάτι, στο θρανίο μας. Τα(!) Transformers εκτός από υπεραγαπημένο παιδικό ήταν και τα πρώτα μας παιχνίδια. Πολλα χρόνια μετά, το 2007, θα στεναχωριόμασταν λίγο με την κινηματογραφική τους μεταφορά από τον Michael Bay, αλλά χαλάλι. Οι επικές μάχες Autobots και Megatron μας είχαν αποζημιώσει χρόνια πριν.
Εμπρός καλά μου ελατήρια! Θρυλικός Αστυνόμος Σαϊνης, ψιλοτσιμπημένοι εμείς με την Penny, την μονάκριβη ανηψιά του και ορκισμένοι εχθροί του Doctor Claw (που δεν μάθαμε ποτέ ποιος είναι ούτε και είδαμε τη φάτσα του). Μοναδικό deficit του Σαΐνη ήταν αυτή η κεραία που έβγαινε από το δάχτυλό του λόγω υψηλής ανατριχιαστικότητας. Ευτυχώς, από την άλλη, όταν πρωτοβλέπαμε τον Σαϊνη, δεν ξέραμε τον Nicolas Cage, άρα δεν συνειδητοποιούσαμε την ψιλοφανερή ομοιότητα τους.
Δεν περνά απαρατήρητο ότι η σειρά τρέχει ακόμα, αλλά όσοι θυμούνται εκείνα τα πρωινά στα μέσα των 90s που ο ΑΝΤ1 πρόβαλλε τις πρώτες σεζόν των Power Rangers, ξέρουν ότι κάθε σεζόν από την 4η και μετά που στο παιχνίδι έμπαιναν και Rangers σε νέα χρώματα, ήταν και χειρότερη. Δεν πειράζει, κρατάμε την αρχή και τον μύθο των Power Rangers. Διαχρονικά καλή ιδέα και για σχολικά μασκέ πάρτι.
Γρήγορο τεστ. Ποιος ήταν ο Donatellο, ποιος ο Michelangelo, ποιος ο Raphael, ποιος o Leonardo; Ο νικητής προκρίνεται για μια μάχη με τον κακό Shredder με την επική (να τα λέμε κι αυτά) στολή. Σημαντική και η περίπτωση του Krang, του κακού που ήταν ένας εγκέφαλος ενσωματωμένος στην κοιλιά ενός douchebag, γεγονός που μας φαινόταν απόλυτα φυσιολογικό τότε. "Σεβασμός στον δάσκαλο Splinter" είπαμε; Να πούμε.
Τι; Τι δουλειά έχουν οι Flintstones με τα "αντρικά" καρτούν; Εντάξει, αν γνωρίζεις ένα πειστικότερο καρτουνίστικο Α-male πιο παλαιάς κοπής από τον Fred Flintstone, πες το και σ' εμάς.
Space cowboys και όλα τα λεφτά στη χαίτη (και στην ύπαρξη) του τεράστιου ανθρωποαλόγου, του Thirty/Thirty. Για όσους δεν θυμούνται, ο Bravestarr ήταν ένας διαγαλαξιακός αξιωματικός που "δούλευε" στον πλανήτη New Texas.
Μικρός πίστευα με όλη μου τη δύναμη ότι η τσάντα του Sport Billy, του πιτσιρικά από τον πλανήτη Olympus που ήρθε στη Γη για να σώσει τα σπορ από την "αντι-αθλητική" Vanda, υπήρχε στην αγορά κι ότι απλά οι γονείς μου δεν είχαν τα λεφτά να μου την αγοράσουν. Φοβερό στατιστικό ότι το συγκεκριμένο καρτούν είχε μόλις 26 επεισόδια ζωή. Προσωπικά, μου φάνηκε μεγαλύτερο. Μπορεί να φταίει ότι ο "Σπορμπίλι" μπορούσε να βγάλει ένα ολόκληρο γήπεδο απ' την τσάντα του.
Δεν μπορείς να κλείσεις τα μάτια σε αυτό το παιδικό που βασίστηκε στα επικά ομώνυμα παιχνίδια της Hasbro. Γενναία η δόση της αμερικανοσύνης, αλλά όπως σημείωσε και ο Μάνος Χωριανόπουλος (τον διαβάζεις και στα Αιώνια Διλήμματα του ONEMAN) με το G.I. Joe στο MEGA ξεκινούσε η μυσταγωγία των παιδικών του Σαββατοκύριακου, εκεί κατά τις 9 το πρωί.
Ο μικρός Sanshiro δεν θέλει να γίνει ο μέγας judoka που ονειρεύεται ο παππούς του, αλλά ονειρεύεται τίτλους και δόξα στο Plastic Wrestling, το πρώτο ιστορικά dream job που κατοχυρώθηκε στο μυαλό μας. Ο Jumaru, ο plawres του Sanshiro ήταν λεβεντιά (συγγνώμη για τον παραλληλισμό, αλλά ήταν).
Τιμάμε τον Τετραγωνοπαντελόνη, είναι φίλος μας και αποτελεί με διαφορά ό,τι καλύτερο έχουν να επιδείξουν τα new age παιδικά. Δυστυχώς, είναι απελπιστικά μόνος τουλάχιστον όσον αφορά τα καρτούν που μπορεί να εκτιμήσει ένας άνθρωπος που μεγάλωσε με Bravestarr και Χελωνονιντζάκια.
Και κάπως έτσι αρχίζουμε με τους νεωτερισμούς τύπου καρτούν-ταινία-παιχνίδι με κάρτες-βαρέθηκα ήδη.
Μια τάξη με μουσικά ταλέντα και καθηγητή τον Σάνι, έναν πρώην σούπερ σταρ της μουσικής που έχει χάσει πια το ενδιαφέρον του για τη ζωή. Ωραία.
Ο 10χρονος Μπεν ανακαλύπτει ένα ρολόι κρυμμένο σε έναν μετεωρίτη που του δίνει τη δυνατότητα να παίρνει 10 διαφορετικές εξωγήινες μορφές και να πολεμάει το κακό.
Για το φαινόμενο "παίρνουμε ένα συμπαθές κόμικ, το κάνουμε καρτούν και στη συνέχεια εκμεταλλευόμαστε μαζικά το κεντρικό του gadget (εν προκειμένω τις Beyblade σβούρες)" δεν μιλήσαμε μέχρι τώρα. Το προσπερνάμε γιατί εδώ (υποτίθεται ότι) μιλάμε ακόμα για καρτούν.
Ο Ky, ένας 15χρονος μαθητής πολεμικών τεχνών ξεκινάει μια περιπέτεια για την εύρεση μιας εξωγήινης πηγής ενέργειας, του Καϊρού. Ανταγωνιστές του στο κυνήγι του... θησαυρού είναι κάτι επίσης έφηβοι εξωγήινοι.
O νεαρός Τόμι Τζόουνς μεταφέρεται ξαφνικά σε μια μαγική διάσταση, όπου καλείται μαζί με δυο φίλους του και κάτι μαγικά ζωάκια, να υπερασπιστούν τη Σελήνη, αν κατάλαβα καλά.
Ο 11χρονος Αμερικάνος Jimmy με το φοβερό IQ και την μεγάλη αγάπη για εφευρέσεις. Η ρουτίνα του είναι να προσπαθεί να σώσει την πόλη από τις ίδιες του τις εφευρέσεις που πάντα βρίσκεται κάποιος να χρησιμοποιήσει με τον λάθος τρόπο.
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον νεαρό Yugi Mutou, ο οποίος καλόκαρδος γαρ, πέφτει συχνά θύμα bullying στο σχολείο. Για το συγκεκριμένο ζήτημα, έχει τοποθετηθεί δημόσια και ο Αντώνης Κανάκης. Για καλή του τύχη, ο Yugi λύνει έναν γρίφο ονόματι Millenium Puzzle και πλέον αποκτά και μια δεύτερη, λιγότερη αγαθή φύση έτοιμη να τα βάλει με όλους αυτούς που 'χουν σκοτάδι στην καρδιά. Γίνεται και τραγούδι αυτό ή μου φαίνεται;
Στο Κρυμμένο Βασίλειο, άνθρωποι και ζώα ζουν μαζί αρμονικά ώσπου οι δυνάμεις του κακού High Roller πείθουν τα ζώα ότι οι άνθρωποι θέλουν το κακό τους. Γι' αυτό το λόγο σχηματίζεται η ομάδα ηρώων Big Green με σκοπό τα ζώα να τα ξαναβρούν με τους ανθρώπους. Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς κλείσαμε την τηλεόραση. Αν και η παραπάνω ανάλυση 10 oldschool και 10 new age καρτούν (μου) μοιάζει υπερ-αρκετή για να διαλέγω τα πρώτα έναντι των δεύτερων μέχρι να πάθω κάτι κακό και να με γλιτώσει ο Ben 10, θα μιλήσω και με (έξτρα) επιχειρήματα. Oldschool ftw λοιπόν, γιατί: 1) Στα 10 oldschool που παρέθεσα, θα μπορούσαν ισάξια να βρίσκονται τουλάχιστον άλλα 10 όπως ο Batman, ο Superman, ο Voltron, o He-man, ο Scooby-Doo (ναι, γιατί όχι;), οι Fantastic Four, o Darkwing Duck, o Pinky and the Brain, το Dragonball ή ο Kabamaru. Και ακόμα 10. Στα 10 new age, πόσα άραγε θα χωρούσαν το ίδιο άξια στην παραπάνω 10άδα; 3; 4; 2) Από τότε που εγκαταλείφθηκε η απλότητα στο στόρι, τον σχεδιασμό και τα props κάθε καρτούν, χάθηκε το φιλότιμο. Τα παιδικά που αγαπήσαμε δεν είχαν τα υπέρτατα γραφικά και την πασιφανή βοήθεια από τους Η/Υ. Ήταν the real thing. 3) To σήριαλ με το αν και πότε θα γίνει τελικά ταινία το Thundercats καλά κρατεί. Έχεις δει εσύ κάποιον μεγαλοπαραγωγό του Χόλιγουντ να κόπτεται για το πότε θα γυριστεί το "Yu-Gi-Oh!, the movie"; 4) Τα oldschool καρτούν έχουν διακριτές μεταξύ τους διαφορές τόσο στη δομή όσο και στην πλοκή. Αν εσύ μπορείς να ξεχωρίσεις όλο αυτό το anime frenzy με τα γιου-γκιο-ποκεμονοειδή, συγχαρητήρια (είσαι νεότερος από εμάς). 5) Μεγαλώσαμε με τα oldschool. Βάζαμε τη μαμά να μας ξυπνάει στις 8 το πρωί του Σαββάτου για να μην χάσουμε ούτε ένα επεισόδιο αγαπημένου μας παιδικού. Ακόμη κι αν η παγκόσμια επιτροπή παιδικών ψηφίσει ομόφωνα ότι τα καρτούν νέας γενιάς είναι καλύτερα για οποιοδήποτε λόγο, εμείς πάλι τα δικά μας θα βλέπουμε και θα αγαπάμε. 6) Το καλύτερο, "γιατί-μπορώ" επιχείρημα για το τέλος. Oldschool καρτούν, γιατί απλά δεν θέλουμε να μεγαλώσουμε ρε φίλε.
